این عسل می تواند برای هر کس که آن را مصرف می کند توهم ایجاد کند و نتیجه گل بسیار خاصی است که زنبورها از آن تغذیه می کنند.
در بالای کوه های نپال و ترکیه بزرگترین زنبورهای عسل روی کره زمین زندگی می کنند. را آپیس دورساتا در این منطقه نوعی عسل تولید می شود که شبیه هیچ عسل دیگری در جهان نیست. این یک ویژگی دارد که آن را به یک راز تبدیل می کند، آن عسل دیوانه است، مخلوطی عجیب از طبیعت عجیب و غریب.
تنوع کمیاب مایع از نظر ظاهری چشمگیر است که از رنگ کهربایی سایر انواع عسل فاصله دارد، اما بیشتر از یک ماده عجیب و غریب است. نادر بودن آن در واقع در این واقعیت نهفته است که قادر به ایجاد تعدادی از اثرات فیزیولوژیکی است.
کسانی که آن را مصرف می کنند یک سری علائم را تجربه می کنند که می تواند منجر به مسمومیت شود. در دوزهای کمتر، عسل دیوانه باعث سرگیجه، سبکی سر، و سرخوشی می شود. اما در دوزهای بالاتر، توهم، استفراغ، از دست دادن هوشیاری، تشنج، و در موارد نادر، مرگ ممکن است تجربه شود.
عسل دیوانه چیست؟
عجیب است، نه همه Apis Dorsata laboriosa زنبورها این نوع عسل را تولید می کنند و این فقط یک توضیح دارد. ماده ای که عسل را تغییر می دهد از خود زنبورها نیست، بلکه از غذای آنها می آید. گونه‌ای از گل‌ها به نام رودودندرون که در ارتفاعات کوه‌های نپال و ترکیه نیز زندگی می‌کنند، حاوی گروهی از ترکیبات عصبی به نام گرایانوتوکسین‌ها هستند.
از آنجا که کمبود انواع شهد وجود دارد، زنبورهایی که در این مناطق مرتفع زندگی می‌کنند تقریباً به طور انحصاری از رودودندرون تغذیه می‌کنند و در نتیجه غلظت بیشتری از گرایانوتوکسین در عسل تولید می‌شود. بنابراین تبدیل آن چیزی که می تواند عسل معمولی باشد به عسل دیوانه وار خالص به وجود می آید.
مخلوطی عجیب و بالقوه سمی
تاکنون مشخص شده است که عسل مجنون نوعی مسمومیت در بدن ایجاد می کند که باعث افت خطرناک فشار خون و ضربان قلب می شود. گریانوتوکسین ها سمیت خود را اعمال می کنند و به نوبه خود باعث تعریق، ترشح بزاق و حالت تهوع می شوند. به طور کلی، علائم 24 ساعت پس از مصرف عسل دیوانه ناپدید می شوند، البته این بستگی به میزان مصرف و البته به ویژگی های فردی دارد که آن را مصرف می کند.
این فوق العاده است که فکر کنیم در طبیعت همه چیز به طور پیچیده ای به هم مرتبط است. یعنی موجودات تکامل می‌یابند تا با محیط خود سازگار شوند و همانطور که گل‌های رودودندرون با عرض‌های جغرافیایی بالا در کوهستان سازگار شدند، بزرگترین زنبور عسل برای تغذیه از آنها در محیطی کم‌گل تکامل یافت.
