بطور خلاصه، عسل ذخیره شده در کندو برای تضمین بقای ملکه زنبور عسل و کندو در طول سال است.
زنبورهای عسل (Apis mellifera) بومی قاره آمریکا نیستند، اما منشا آن آفریقا هستند و در نهایت توسط مهاجران اروپایی به اینجا آورده شدند. این زنبورها خواب زمستانی ندارند. پس چگونه آنها در زمستان های سرد ما با دمای -40 درجه سانتیگراد زنده می مانند؟ پاسخ کوتاه: استراتژی‌های خود زنبورها با کمک کمی از دوستان زنبوردارشان تقویت می‌شود.
زنبورها عسل را از شهد گل درست می کنند و آن را در یک شانه عسل در کندو نگهداری می کنند. این کندو ها برای اطمینان از بقای ملکه زنبور عسل و کلونی در طول سال است. با کوتاه شدن و خنک شدن روزها، گل ها پژمرده می شوند و شهد دیگر در دسترس نیست. زنبورها با کاهش تعداد خود به این امر پاسخ می‌دهند تا تعداد کمتری برای تغذیه وجود داشته باشد.بیشتر زنبورهای کندو، زنبورهای کارگر هستند که همگی ماده هستند. تعداد کمتری زنبورهای نر وجود دارد که البته خدمات تولیدمثلی آنها در زمستان مورد نیاز نخواهد بود. زنبورهای نر توسط زنبورهای کارگر به زور از کندو خارج می‌شوند. زنبورداران وقتی این اتفاق را می بینند، می دانند که پاییز نزدیک است.
اندازه کندو نیز زمانی کاهش می یابد که زنبورهایی که به طور مکرر تا پنج کیلومتری کندو برای بازیابی شهد، گرده و آب پرواز می کنند، از خستگی بمیرند و جایگزین نشوند. این به این دلیل است که زنبور ملکه در پاسخ به کاهش دما تخمگذاری را متوقف می کند. طول عمر شش هفته ای زنبورهای تابستانی به پنج ماه یا بیشتر برای زنبورهایی که زمستان را پشت سر می گذارند، افزایش می دهد، زیرا آنها کار طاقت فرسا جستجوی شهد و گرده را انجام نمی دهند.
هنگامی که زنبورداران در اواسط تا اواخر تابستان عسل را برداشت می کنند، مراقب هستند که عسل کافی برای زنبورها باقی بگذارند تا در پاییز بخورند. آنها همچنین به زنبورها یک شربت قند غلیظ می دهند که زنبورها از آن برای پر کردن و پر کردن ذخایر خود در طول پاییز استفاده می کنند تا مطمئن شوند که غذای کافی برای زمستان دارند. شربت از طریق سطل ها یا سینی های مخصوصی که در بالای کندوها قرار می گیرد تحویل داده می شود. هضم عسل ساخته شده از شربت قند برای زنبورها آسانتر از شهد در دماهای سرد است.
زنبورداران همچنین برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری (مثلاً نوزادان کثیف) و آفات (مانند کنه) از تضعیف یا کشتن کندو، درمان هایی را برای هر کندو انجام می دهند.وظیفه اصلی زنبورها در زمستان زنده نگه داشتن ملکه زنبور عسل با اطمینان از سالم و گرم بودن اوست. با کاهش دمای شبانه به سمت انجماد، زنبورها یک خوشه در اطراف ملکه تشکیل می دهند. دور هم جمع می شوند و می لرزند و بال می زنند. این حرکت دمای داخل خوشه را نزدیک +30⁰C نگه می دارد. خوشه برای تغذیه در اطراف کندو حرکت می کند.
با این حال، در دمای بسیار سرد، این برای زنده نگه داشتن کندو کافی نیست. برای کمک به گرم ماندن خوشه، زنبورداران کندوهای خود را با عایق می پیچند. ما از فوم سفت پنج سانتی متری استفاده می کنیم که در تخته خرده چوب رنگ شده محصور شده و یک بالش را در جعبه خالی کندو روی آن قرار می دهیم.
در روزهای آفتابی و گرم زمستان، تعداد کمی زنبور در پروازهای پاکسازی (برای اجابت مزاج) کندو را ترک می کنند. ممکن است آنها را در حال پرواز ببینید یا اگر سرما بر آنها غلبه کند، مرده روی برف دراز کشیده اند. زنبورهای مرده را نیز از کندو خارج می کنند. اینها معمولاً زنبورهای قدیمی هستند که به طور طبیعی می میرند. هنگامی که برف آب می شود، توده کوچکی از زنبورهای مرده را می توان در خارج از ورودی کندو پیدا کرد.
هنگامی که دمای بهار به حدود 10+ درجه سانتیگراد می رسد، کندوها باز می شوند و فصل زنبورداری دیگری آغاز می شود.
