واشنگتن [US]10 ژوئن (ANI): محققان دانشگاه آبرن دریافتند که کلنی های زنبور عسل توانایی شگفت انگیزی برای سازگاری و حفظ ساختار لانه خود حتی در مواجهه با شوک های شدید دارند.
برخلاف مفروضات قبلی، محققان دریافتند که اختلال در ساختار لانه سه بعدی در حالی که مستعمرات در حال ساختن لانه خود بودند، مانع عملکرد کلنی نمی‌شود. این یافته‌ها نور جدیدی را بر ماهیت تطبیقی کلنی‌های زنبور عسل و چگونگی کمک ساختار لانه به عملکرد کلنی می‌افکند.
این مطالعه بر رفتار لانه سازی سه بعدی پیچیده کلنی های زنبور عسل متمرکز بود. برای بررسی توسعه لانه‌های زنبور عسل در طول زمان، تیم تحقیقاتی از روش‌های نمونه‌برداری غیرمخرب مبتنی بر عکس با استفاده از قاب‌های چوبی متحرک زنبور عسل استفاده کردند. این رویکرد به آنها اجازه داد تا رشد و سازماندهی شانه ها را در لانه ها بدون قربانی کردن مستعمرات مشاهده و تجزیه و تحلیل کنند. آنها دریافتند که زنبورهای عسل به سرعت یک لانه کروی به خوبی متصل می سازند که از شانه های موازی تشکیل شده است که از مبدا لانه در همه جهات منبسط می شوند.
برای آزمایش اهمیت این ساختار کلیشه‌ای برای توسعه کلنی، تیم بین‌المللی از محققان ساختار لانه گروه دیگری از مستعمرات را با چیدمان مجدد قاب‌های چوبی متحرک به ترتیب تصادفی جدید هر هفته بر هم زدند. آنها در ابتدا فرض کردند که این اختلال بر عملکرد سطح مستعمره تأثیر منفی می گذارد. با این حال، این مطالعه تفاوت معنی‌داری را در جمعیت کارگر، سطح شانه، وزن کندو، یا دمای لانه بین کلنی‌هایی با ساختار لانه سالم و آن‌هایی که ساختار لانه‌شان مختل شده بود، نشان نداد.
عدم وجود تفاوت شگفت‌انگیز در عملکرد کلنی، محققان را بر آن داشت تا مکانیسم‌های پشت توانایی زنبورهای عسل برای جبران اختلالات مکرر را بررسی کنند. آنها با مدل سازی رفتار ساختمانی مستعمره، دریافتند که مستعمرات هنگام گسترش لانه، اتصالات ساختاری را در اولویت قرار می دهند و به دنبال اختلالات تجربی، به طور فعال اتصالات را در ساختار لانه سه بعدی ترمیم می کنند. این توانایی مستعمره را برای تطبیق شکل شانه ای خود با فضای موجود در یک حفره برجسته می کند، یک مهارت ضروری در طبیعت، جایی که حفره ها یکنواخت نیستند.
این مطالعه همچنین دلایل بالقوه ای را شناسایی کرد که چرا زنبورهای عسل اتصال لانه را در اولویت قرار می دهند. یک لانه با اتصال خوب نسبت سطح به حجم را کاهش می دهد، به طور بالقوه کارایی تنظیم حرارت را افزایش می دهد، رشد لاروها و بقای زمستان را بهبود می بخشد. همچنین ممکن است به اشتراک گذاری اطلاعات بین اعضای کلنی را تسهیل کند و مسافت های سفر در لانه را برای فعالیت های ضروری مانند جستجوی غذا، تغذیه لاروها و تخم گذاری بهینه کند.
پیتر آر. مارتینگ، نویسنده اول این مطالعه، از اوبورن، گفت: «همه ما از اینکه کلنی های به هم ریخته مانند آنها عملکرد خوبی داشتند، شگفت زده شدیم. ما انتظار داشتیم که برخی از مستعمرات به هم ریخته حتی در تابستان زنده نخواهند بود. انعطاف‌پذیری زنبورها ما را بر آن داشت تا نگاه دقیق‌تری به نحوه و مکان دقیق اضافه کردن شانه‌های جدید برای شکل دادن به لانه‌های خود بیندازیم و در نهایت ما را به توسعه مدل‌های رشد شانه پیش‌بینی سوق داد.
تیم تحقیقاتی معتقد است که درک مکانیسم‌های اساسی در پشت این استراتژی‌های ساختمانی تطبیقی در حشرات اجتماعی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی در مورد هوش جمعی و انعطاف‌پذیری در سیستم‌های پیچیده ارائه دهد.
این مطالعه با عنوان «دستکاری در معماری آشیانه استراتژی‌های ساختمان‌سازی سه‌بعدی و انعطاف‌پذیری کلنی را در زنبورهای عسل نشان می‌دهد» در مجله Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences منتشر شده و برای مرجع در دسترس است.
مایکل ال. اسمیت، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «زنبورهای عسل یک سیستم بسیار خوب مطالعه شده هستند، اما بسیاری از سؤالات اساسی رشدی بی پاسخ مانده اند، زیرا ما معمولاً به چرخه زندگی طبیعی کلنی نگاه نمی کنیم. “گاهی اوقات شما فقط باید آزمایش را انجام دهید و ببینید زنبورها چه خواهند کرد.”