تومان120,000
| وزن | 0.6 کیلوگرم |
|---|
ناموجود
گشنیز نوعی سبزی با نام علمی «Coriandrum sativum» است. این گیاه بومی در جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است و ارتفاع آن تا نیم متر هم می‌رسد. اغلب گشنیز تولیدی ایران که حدوداً ۶۵ درصد کل کشور است، در شهرستان نهاوند استانِ همدان و بقیه در شهرستان‌هایی نظیر اقلید و … برداشت می‌شود. برگ‌های گشنیز عطر خوش و آشنایی دارند و معمولا به‌صورت خام یا خشک‌شده در آشپزی استفاده می‌شوند.
ارزش تغذیه‌ای گشنیز
نباید فکر کنید که گشنیز فقط برای تزیین غذاها کاربرد دارد. اکثر مردم نمی‌دانند گشنیز دارای ۱۱ ماده از روغن‌های اسانسی، ۶ نوع اسید (شامل آسکوربیک اسید یا همان ویتامین C)، مواد معدنی و ویتامین‌هایی است که هرکدام از آنها خواص بسیاری دارند و به دلیل همین ناآگاهی بعد از اینکه غذایشان را میل کردند برگ‌های گشنیزی را که برای تزیین غذا از آن استفاده شده بود درون سطل زباله می‌ریزند.
گشنیز حاوی سینئول و اسید لینولئیک است؛ سینئول یکی از ۱۱ ترکیب موجود در روغن‌های اسانسی است. این دو ماده دارای خواص ضدسرطانی و ضدروماتیسمی هستند و تورم ناشی از این بیماری‌ها را کاهش می‌دهند. گشنیز همچنین تاحدودی برای سایر تورم‌ها، نظیر تورم ناشی از نارسایی کلیه یا کم خونی نیز مؤثر است، زیرا بعضی از مواد آن مدر هستند و باعث آزاد شدن آب اضافی بدن می‌شوند. کاهش التهابات پوستی، منجر به کاهش ناراحتی‌ها و بهبود ظاهر پوست می‌شود.
خواص ضدعفونی کننده، ضدقارچی و آنتی اکسیدانی گشنیز، برای درمان بیماری‌های پوستی مانند اگزما، خشکی پوست و عفونت‌های قارچی مناسب است.
اسیدهای موجود در گشنیز، مانند اسید لینولئیک، اسید اولئیک، اسید پالمیتیک، اسید استئاریک و اسید آسکوربیک (ویتامین C) در کاهش میزان کلسترول خون بسیار مؤثرند و همچنین باعث کاهش میزان کلسترول بد (LDL) در عروق خونی و رگ‌ها می‌شوند. سطح بالای LDL در خون می‌تواند منجر به مسائل جدی قلبی-عروقی مانند آترواسکلروز (تصلب شرایین)، حملات قلبی و سکته مغزی شود. مهم‌تر از همه، این گیاه باعث افزایش سطح کلسترول خوب (HDL) می‌شود، HDL از به وجودآمدن برخی شرایط خطرناک برای انسان جلوگیری می‌کند.
ترکیبات روغن‌های اسانسی موجود در گشنیز مانند بورنئول و لینالول، به گوارش، عملکرد مناسب کبد و ارتباط روده‌ها کمک می‌کند و باعث کاهش اسهال می‌شود. از آنجایی سینئول، بورنئول، لیمونن، آلفا-پینن و بتا-فلاندرن دارای اثرات ضد باکتری هستند، گشنیز در درمان اسهال ناشی از میکروب‌ها و قارچ‌ها نیز، مفید است.
خواص گشنیز همچنین برای جلوگیری از تهوع، استفراغ و بیماری‌های معده، بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاه، غنی از مواد زیست-فعال است و به همین دلیل همیشه خواص جدیدی از آن کشف می‌شود.
علاوه بر این خواص بهداشتی، برگ‌های گشنیز تازه، پیش‌غذای مناسبی برای آماده کردن روده، برای یک وعده‌ی غذایی حسابی است.
مصرف گشنیز در بسیاری از بیماران به‌طور مثبتی فشار خون را کاهش داده است. یون‌های کلسیم و استیل کولین انتقال‌دهنده‌ی عصبی در دستگاه‌های جانبی و سیستم عصبی مرکزی هستند. گشنیز اثر متقابل این یون‌ها را بهبود می‌بخشد و فشار را در رگ‌های خونی کاهش می‌دهد، در نتیجه احتمال بروز بیماری های قلبی عروقی، ازجمله حملات قلبی و سکته مغزی کاهش می‌یابد.
سیترنلول، که جزیی از روغن‌های اسانسی موجود در گشنیز است، ضدعفونی کننده‌ای عالی است. مواد دیگر موجود در گشنیز نیز دارای خواص ضد‌میکروبی و درمانی‌ای هستند که از بدتر شدن زخم‌های دهان جلوگیری می‌کنند. آنها روند بهبود زخم‌ها را تسریع و از بوی بد دهان جلوگیری می‌کنند. گرچه گشنیز در محصولات اصلی به کار نمی‌رود، ولی در انواع خمیر‌دندان‌های طبیعی، به عنوان یک ترکیب ضد قارچ، از آن استفاده می‌شود. در واقع قبل از اختراع خمیر دندان، مردم برای از بین رفتن بوی بد دهان، تخم گشنیز می‌جویدند!
یکی از خواص گشنیز داشتن آهن فراوان است و به کسانی که از کم خونی رنج می‌برند کمک می‌کند. مقدار کمِ آهن در خون، می‌تواند منجر به تنگی نفس، تپش قلب، خستگی شدید و کاهش عملکرد ذهنی شود. آهن همچنین باعث بهبود عملکرد ارگان‌های دیگر بدن، افزایش انرژی و قدرت و ارتقای سلامت و استحکام استخوان می‌شود.
تحقیقات زیادی نشان داده است که گشنیز دارای آنتی هیستامینی قوی است که می‌تواند آلرژی‌های فصلی و تب یونجه را کاهش دهد. همچنین، روغن آن اثرات آلرژیک حشرات، گیاهان، غذاها و سایر چیزها را کاهش می‌دهد. در بدن، آنافیلاکسی، ورم کهیر و تورم خطرناک گلو و غدد را از بین می‌برد.
ما باید در برابر واکنش‌های آلرژیک از خود محافظت کنیم و چون از ابتدا نمی‌دانیم به چه چیزهایی حساسیت داریم، بهتر است پیشگیری کنیم.
سالمونلا یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌های غذایی در جهان است، بنابراین هر روش طبیعی‌ای که از ما دربرابر آن محافظت کند، بسیار مهم است. گشنیز به طور غیرمعمولی دارای سطوح بالای دودسنال است. دودسنال یک ترکیب طبیعی است که دو برابر آنتی بیوتیک قدرت دارد؛ بنابراین گشنیز می‌تواند درمانی پیشگیرانه برای بیماری سالمونلا باشد. شما می‌توانید با افزودن آن به رژیم غذایی، بدن خود را از بیماری‌های ناخوشایند و حتی کشنده‌ی مرتبط با این باکتری‌های مرگبار محافظت کنید.
از خواص گشنیز، داشتن منبع سرشاری از کلسیم است که برای کسانی که به سلامت استخوان‌شان اهمیت می‌دهند ارزشمند است. کلسیم و دیگر ترکیبات موجود در گشنیز موجب رشد و دوام استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان می‌شوند. افزودن حتی مقدار کمی گشنیز به رژیم غذایی، می‌تواند سال‌ها استخوان‌های شما را محکم و سلامت نگه دارد. کلسیم بیشتر در مرکز برگ‌های گشنیز وجود دارد، پس اگر سلامت استخوان‌تان برای‌تان مهم است، این قسمت را هدف بگیرید!
گشنیز، به علت عطر و بوی زیاد روغن‌های اسانسی‌اش، به ترشح مناسب آنزیم‌ها و آب‌گوارشی در معده کمک می‌کند؛ در نتیجه سیستم گوارش و مری را برای پیش‌راندن غذا تحریک می‌کند. این گیاه، در درمان زگیل نیز مفید است. گشنیز به دلیل مواد معدنی‌ای که دارد، علاوه بر عطر خوش، دارای خاصیت تحریک‌کنندگی نیز هست. واسطه‌های عصبی هم با مصرف گشنیز تحریک می‌شوند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهند، اضافه کردن منظم گشنیز به رژیم غذایی، سوءِهاضمه را کاهش می‌دهد. افزودن مقدار کمی گشنیز در رژیم غذایی کودکانی که بیشتر از بزرگسالان احتمال افزایش کولیک شکمی در آنان وجود دارد، می‌تواند به سرعت مشکل‌شان را حل کند!
روغن‌های اسانسی در گشنیز دارای اسید‌ها و عناصر ضد‌میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضدعفونی‌کننده و سم‌زدا هستند. ویتامین‌های C و آهن این گیاه سیستم ایمنی را نیز تقویت می‌کنند. این عناصر باعث بهبود و جلوگیری از آبله می‌شوند و همچنین از میزان درد می‌کاهند و برای بیماران آرامش‌بخش هستند. تحقیقات نشان داده‌اند، مصرف مقدار زیاد ویتامین C، درمانی قطعی برای بیماری آبله است.
گشنیز محرکی طبیعی است و ترشحات غدد درون ریز را تنظیم می‌کند. این تأثیر هورمونی به تنظیم سیکل قاعدگی کمک می‌کند و درد قاعدگی زنان را کاهش می‌دهد.
باز هم از خواص گشنیز دربرداشتن آنتی اکسیدان ها، ویتامین A، ویتامین C و مواد معدنی‌ای مانند فسفر است که از بیماری‌های بینایی جلوگیری می‌کنند و کشیدگی عضله و فشار روی چشم را کاهش می‌دهند. در برگ‌های گشنیز بتاکاروتن وجود دارد. بتاکاروتن از بیماری‌های متعدد چشمی جلوگیری می‌کند و حتی روند از بین رفتن بینایی را در بیماران مسن، معکوس می‌کند.
گشنیز ماده ضدعفونی کننده‌ی بسیار خوبی است و دارای خواص ضد میکروبی‌ای است که از چشم‌ها در برابر بیماری‌های مسری مانند ورم ملتحمه، محافظت می‌کند. روغن گشنیز از ترکیبات اصلی تعدادی محصولات مراقبتی چشم است.
به علت اثر تحریک‌کنندگی گشنیز بر غدد درون‌ریز، ترشح انسولین از پانکراس افزایش می‌یابد و در نتیجه سطح انسولین خون بالا می‌رود. این باعث تنظیم قند خون و پایین آمدن سطح قند در خون می‌شود. این خاصیت برای بیماران دیابتی و بیماری‌های مشابه بسیار مفید است.
گشنیز زخم، التهاب و اسپاسم را درمان می‌کند، از کبد محافظت و مانند شربت سینه عمل می‌کند. این ماده، ضد سرطان، ضد تشنج، آنتی هیستامین و خواب‌آور است. گشنیز به عنوان یک تقویت کننده‌ی قوای جنسی طبیعی شناخته می‌شود و به طور سنتی ترکیبش با سایر گیاهان، برای افزایش میل جنسی افراد استفاده می‌شود.
عسل به دست آمده از گیاه گشنیز، خواص درمانی و ارزش غذایی مخصوص خود را دارد، اما در مجموع از خواص گشنیز مشتق گرفته شده است. در طب سنتی از این عسل برای درمان بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود. برای آشنایی بیشتر با خواص عسل گشنیز و طرز تهیه و طریقه مصرف آن با ما همراه شوید.
بر اساس طب سنتی طبع عسل گشنیز معتدل و ملایم است و افراد با مزاج‌های مختلف می‌توانند، آن را مصرف کنند. برخی از مهم‌ترین خواص عسل گشنیز:
سبزی گشنیز در بیشتر نقاط ایران به ویژه در کشتزارهای همدان، کردستان و کرمانشاه به صورت خودرو یافت می‌شود. در دیگر مناطق نیز کاشت آن در مزرعه صورت می‌گیرد. برگ و ساقه گشنیز ارزش غذایی و خواص درمانی متنوعی دارد و در آشپزی نیز بسیار پرکاربرد است. برای تهیه عسل گشنیز زنبورهایی را تربیت می‌کنند که فقط به سمت عطر و بوی گشنیز بروند و بخش عمده شهد مورد استفاده آنها، از گیاه گشنیز باشد. البته در بیشتر مواقع عسل تک گل مخلوط از یک یا چند گیاه دیگر با نسبت‌های مختلف است و در بیشتر مراکز تولید عسل، اگر یک گونه گل تامین کننده ۵۰ درصد یا بیشتر از منابع شهد آن عسل باشد، آن را به نام آن گیاه خاص می‌نامند. جالب است بدانید، حداکثر میزان عسل خالص، ۸۵ درصد شهد آن گل است اما درصدهای بالاتر از این غیر معمول است زیرا هر چند زنبور به گل‌ها وفاداری نشان می‌دهد ولی به ندرت پیش می‌آید که این وفاداری مطلق باشد. زمان برداشت عسل گشنیز اواخر بهار (خردادماه) است. میزان ساکارز عسل گشنیز با توجه به منطقه و نوع زنبورهای آن می‌تواند متفاوت باشد.
رنگ عسل گشنیز، کهربایی است. برای مصارف درمانی از عسل گشنیز توصیه می‌شود، هر روز صبح ناشتا و نیز نیم ساعت قبل از خواب شب، یک لیوان شربت عسل (یک قاشق غذاخوری عسل در یک لیوان آب ولرم) تهیه کرده و جرعه جرعه (در مدت سه تا چهار دقیقه) بنوشید.
در پایان لازم به ذکر است که خواص عسل گشنیز و فواید درمانی آن همانند دیگر انواع عسل بسیار گسترده است، اما زیاده‌روی در مصرف این عسل به دلیل داشتن مواد قندی بالا برای بیمارن دیابتی باید با احتیاط صورت گیرد. توجه داشته باشید مصرف انواع عسل برای کودکان زیر یکسال به دلیل داشتن باکتری بوتولیسم ممنوع است. مصرف هر نوع عسل برای درمان، بسته به نوع بیماری متفاوت است و برای استفاده، حتما باید با متخصصین مشورت شود.
همچنین برای مشاهده لیست همه عسل‌ها می‌توانید به صفحه خرید عسل مراجعه نمایید.
منابع:
